DHL by Half-Blood Princess

Half Blood Princess

Serdecznie zapraszam na moje opowiadanie o DHL -> nie jest profesjonalne, piękne czy coś z tych rzeczy, ale to taki mój mały świat. Jeśli ktoś się skusi i przeczyta, miło mi by było, gdyby zamieścił opinie natemat opowiadania. Póki co 3 rozdziały Smile

[link widoczny dla zalogowanych]

A tu taki FF dla BEKI Very Happy

Przekroczyłem próg Wielkiej Sali i zamarłem bez ruchu... Sklepienie przypominało jedną wielką galaktykę. Gwiazdy, świeciły żywym, jasnym blaskiem, a niebo rozdzierały co jakiś czas komety i meteory. Ława nauczycielska świdrowała mnie wzrokiem... Może dlatego, że szedłem pierwszy z całej naszej grupki, a znalazłem się na szarym końcu? Podskoczyłem z przerażenia, gdy usłyszałem głos dochodzący zza moich pleców.
- Boisz się? – Zapytał chłopak z wymalowanym strachem na twarzy. Był łudząco podobny do czarodzieja, który pokonał Voldemorta. Wyjątek stanowiły tylko jego włosy, gdyż były starannie uczesane. Uśmiechnąłem się pod nosem i wypaliłem szybko:
- Syn Draco Malfoy’a niczego się nie boi – podniosłem głowę, ku górze i dumnie kroczyłem po marmurowej posadce w Wielkiej Sali.
- O rany! – Krzyknął młody, lecz gdy spotkał się ze srogim spojrzeniem profesor McGonagall szybko zakrył usta dłonią - mój tata mi o nim dużo opowiadał! – szepnął podekscytowany - a więc, Ty jesteś…
- Nie zaczyna się zdania od „a więc” – skarciłem go. Szybko się poprawił i ciągnął dalej:
- Ty jesteś synem Hermiony Granger! - pisnął cicho.
- Ygh – chrząknąłem – zgadza się. Moją matką jest najinteligentniejsza czarownica pracująca w Ministerstwie Magii – duma napełniła całe moje ciało, a czekoladowe oczy zapłonęły żywym blaskiem.
- Przecież wiem! Napisała z moim tatą podręcznik do Obrony Przed Czarną Magią! – Odrzekł nadal podekscytowany chłopak.
- Więc … - zacząłem, lecz szybko się poprawiłem - To znaczy, że jesteś synem Harrego Pottera? – Zapytałem świdrując go wzrokiem. Spuścił głowę w dół, lekko się rumieniąc. – Scorpius Malfoy – odrzekłem podając mu rękę. Wahał się. Widziałem to. W biegu podał mi rękę i odparł:
- Albus Potter, Al…
- I co tak dygoczesz? – Zapytałem tłumiąc śmiech. – O kurcze! Przecież przed momentem, to ja cały się trząsłem – pomyślałem i skarciłem się w duchu .
- No bo wiesz…, ja nie chce trafić do Slytherinu! A mój brat mówi, że tam był pasował – powiedział ze łzami w oczach Al. Spojrzałem na niego jak na idiotę i prychnąłem pogardliwie. Nie zwrócił jednak na to uwagi i ciągnął dalej – tata mówił, że mogę poprosić tiarę, aby przydzieliła mnie do Gryffindoru… - nie wytrzymałem i wybuchłem:
- Co? Żartujesz sobie? Slytherin jest najlepszy! Nawet moja mama mówi, że chciała być do niego przydzielona – skłamałem perfidnie, chcąc zatrzymać przy sobie nowo poznanego kolegę. Doskonale zdawałem sobie sprawę z tego, że moja matka nie cierpiała Ślizgonów i wszystkiego z nimi związanego. Jednak mimo wszystko zakochała się w moim ojcu… Jaki świat jest dziwny…
- A no to chyba, że tak… - odparł Albus. Po chwili milczenia wyrecytował – Niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba! – Wybuchliśmy niepohamowanym śmiechem, lecz szybko ucichliśmy, gdy brutalne spojrzenie Minerwy McGonagall przeszyło nas doszczętnie. W radzie nauczycielskiej zasiadała moja matka i ojciec Al'a. Zdziwiłem się nieco, kiedy ujrzałem ją śmiejącą się do Pottera. Gdyby ojciec to widział…
- Wiesz co to dziwne…. – urwałem niespodziewanie. Albus patrzył na mnie pytająca, a ja zaś tępo wpatrywałem się w starą, obszarpaną Tiarę Przydziału. Ocknąłem się dopiero wtedy, gdy szturchnął mnie w ramię – ugh – chrząknąłem – cudaczne jest to, że dopiero teraz się poznaliśmy. Przecież nasi rodzice się przyjaźnią…
- Przyjaźni się Twoja mam z moim tatą – poprawił Albus. – Moja matka jest zła na Hermione o to, że zerwała z Ronem, ale co zerwała to do tej pory nie wiem … - Wyszczerzył swoje duże zęby w moją stronę udając głupca.
- Przestań idiotę z siebie robić – warknąłem na niego – dobrze wiesz co zerwali. - Ciekawe co zerwali? - Pomyślałem...
- Aj tam, aj tam…
Nie rozmawialiśmy już, gdyż McGonagall wyczytała moje imię. Spojrzałem na matkę, która zamarła bezruchu i dostojnym krokiem podszedłem do krzesła. Opadłem na niego bezwładnie. Nauczycielka nałożyła na moją głowę czarny kapelusz.
- Hm… wielka inteligencja… tak, tak… Hermiona i Draco byli niezwykle utalentowanymi uczniami… - słysząc te słowa uśmiechnąłem się. Tiara ciągnęła dalej – pasowałbyś to Ravenclaw’u…
- O Jezu – powiedziałem prawie niedosłyszalnie. Odwróciłem głowę i smutnym wzrokiem wpatrywałem się w przerażoną matkę, która kręciła przecząco głową. Następnie skierowałem swój wzrok na stół Krukonów – uśmiechali się przyjaźnie, lecz ich kujonowaty wyraz twarzy odstraszył mnie, więc postanowiłem zamknąć oczy i czekać na ostatnie słowo Tiary Przydziały.
- Nie, nie, nie! Jednak nie pasujesz do nich, wykluczone! – Odetchnąłem w ulgą.
- O jakiego domu więc pasuję? - Zapytałem cicho przypominając sobie słowa młodego Pottera – może Slytherin? – zaproponowałem.
- A może Gryffindor – spierała się ze mną Tiara. Pokręciłem przecząco głową – Och Malfoy! Jak masz wrosnąć na mordercę to i tak wyrośniesz! – Cisza zapanowała w sali. Oburzyłem się wielce i ryknąłem na Tiarę unosząc swoje oczy, ku górze:
- No pewnie! Pierwsze co zrobię to Cię spalę, albo podrę na strzępy!A potem pozabijam wszystkich ludzi! – Tłum wybuchł śmiechem, a ja zrobiłem się czerwony jak burak ze złości.
- Żartowałam przecież… - Na nowo zapadła błoga cisza. Uspokoiłem się nieco. McGonagall spoglądała na Tiarę z jawną irytacją i znudzeniem – Slytherin! – Krzyknęła jednoznacznie, a ja podskoczyłem z radości. Aplauz rozbrzmiał w całej Wielkiej Sali. Podbiegłem do stołu Ślizgonów, gdzie powitali mnie serdecznie. Spojrzałem na krzesło, na którym przed momentem siedziałem i zmartwiłem się bardzo, gdy ujrzałem na nim Albusa sprzeczającego się z tą… „szmatką”. Chciała go, podobnie jak mnie przydzielić do tych pustaków Krukonów. Odwróciłem głowę i spojrzałem na koniec stołu Ślizgonów. Wyobraziłem sobie siebie, za kilka lat z błyszczącą odznaką prefekta. Z rozmyślań i marzeń wyciągnęły mnie głośne oklaski i śmiejący się Albus Potter. – Udało się – pomyślałem, widząc kolegę obok siebie.
- Tata powiedział mi, że mama nie będzie zadowolona, ale on uważa, że trafiłem do dobrego domu. – Zaraz wolniej! „Tata uważa? „ Skąd on może wiedzieć co jego ojciec myśli?
- Skąd wiesz? - Zapytałem.
- Legilimencja - odparł Potter… - Zdumiałem się bardzo, lecz z drugiej strony niezmiernie ucieszyłem. Mógł mnie przecież tego nauczyć! Dobrze mieć takiego kolegę… Kiedy wszyscy nowi uczniowie zostali przydzieleni do odpowiednich domów na stołach pojawiły się rozmaite potrawy w złotych naczyniach.
- Czas rozpocząć ucztę! – Krzyknął ktoś, a ja rzuciłem się na czekoladowe ciasto, jak pies na mięso.

Legilimencja

hahhaha xD czytałam już to, to wiesz i wiesz też, że ja wiem, że to jest GENIALNE Very Happy

Half Blood Princess

To jest debilne xDD haha, ale miło mi słyszeć, że genialne. W sobotę zamieszcze next'a xD

Half Blood Princess

Obudził mnie przeraźliwy wrzask. Szybko zerwałem się na nogi i przetarłem pięściami oczy, które wciąż były zaspane. Ku mojemu zdziwieniu po pokoju szalał załamany Albus, wciąż wywracając ubrania w komodach. "Głupek" - pomyślałem opadając bezwładnie na aksamitną pościel. Spojrzałem na szafkę nocną, na której widniało zdjęcie moich rodziców. Byli bardzo weseli i tacy...
- Zakochani - mruknął Albus, a po jego policzkach zaczęły płynąć łzy.
- Nie czytaj w moich myślach, bez pozwolenia! - wrzasnąłem na niego, na co on kiwnął tylko potakująco głową i wydusił z siebie "przepraszam". Gdy ujrzałem go siedzącego na podłodze z głową schowaną w rękach zrobiło mi się go strasznie żal. - Co się stało ? - wypaliłem podchodząc do przyjaciela. Al podniósł głowę i powiedział krztusząc się łzami:
- Zapomniałem skarpetek z domu - mruknął na nowo wybuchając szlochem.
- I to taki problem? - Zapytałem usiłując stłumić śmiech.
- Tak, bo muszę chodzić bez skarpetek! - Krzyknął na nowo przegrzebując zawartość komody.
- Chcesz to Ci pożyczę moje - zaproponowałem uśmiechając się promiennie do przyjaciela. "Niezły z niego numer - pomyślałem - będzie niezła impreza".
- Naprawdę? - Wyjąkał ocierając łzy. Jego oczy osiągnęły maksymalny rozmiar, a usta rozwarły się lekko. Szybko doskoczył do mnie i uścisnął mocno. Zaśmiałem się tylko i wydobyłem z jego objęć. "STOP homoseksualistom!"
- Accio Skarpetki! - powiedziałem, a po chwili w mojej dłoni znajdowało się 40 par nowiutkich, białych i czarnych skarpetek znajdujących się w plecionym koszu na bieliznę. - Bierz które chcesz" - powiedziałem udając się do łazienki.
- Och Scorpiusie! Dziękuję - Al zaczął przegrzebywać skarbertki wydając przy tym głośne okrzyki, gdy byłem już odświeżony i ubrany na nowo zawitałem w pokoju wspólnym. - Mogę wziąć te z Nike, Pumy i Adidasa? - Zapytał mnie błagalnym tonem. Parsknąłem tylko niepohamowanym śmiechem i odpowiedziałem, że jasne, po czym na nowo rzuciłem się na moją wspaniałą, aksamitną pościel, pogrążając się w dźwiękach rockowej muzyki.
- Ale czy to nie będzie dla ciebie kłopot, jeśli wezmę twe oryginalne skarpetki?
- Nie mam innych, tylko firmówki - mruknąłem.
- Ale czy czy to... - Zaczął, lecz nie pozwoliłem mu dokończyć....
- Mama zawsze, gdy odwiedzam dziadków zabiera mnie do mugolskich sklepów, gdzie są najnowsze trendy, które w świecie czarodziejów są dopiero po kilku miesiącach, od wejścia na rynek. Będzie przerwa świąteczna to sobie kupie nowe... - bąknąłem zatapiając się w cudownych brzmieniach gitar elektrycznych...
- Dziękuję - wyszeptał, po czym miałem spokój przez następne pół godziny....

Przepraszam za nieedytowanie postu, ale pewnie nikt by nie zauważył. Dalsza część, później dam edita, bo muszę już do szkoły. xD

Legilimencja

"- Zapomniałem skarpetek z domu - mruknął na nowo wybuchając śmiechem. " to on płakał czy się śmiał? xD

"STOP homoseksualistą!" -> homoseksualistom.

niezłe. ;]

Half Blood Princess

Ajj przepraszam! ;D Co?! Uff... xDD pomyłka, płakał płakał, miał wybuchnąć szlochem xDD

Bell

Mogę być z siebie dumna, przeczytałam :]. W pierwszym były ze dwie literówki... A do drugiego mam tylko jedną uwagę - czemu takie krótkie?

Half Blood Princess

Bo pisałam o 6 rano i spieszyłam się do szkoły Very Happy

Miło mi, że przeczytałaś efekty mojej głupoty xD

Ań

Hah, uwielbiam DHL :>
A to jest świetne! Very Happy

W pierwszej części, gdy Al zaczął cytować Fredra to myślałam, że padnę xD No, ale ok. ;]] Druga również bardzo dobra tylko szkoda, że taka krótka Razz

Biedny Albus, zapomniał skarpetek xD No, ale kochany Malfoy pożyczył mu swoje, świetne Very Happy

I w ogóle podoba mi się pomysł, że tylko Potter lubi nadal Hermionę! W końcu nie zawsze wszystko musi być happy. Smile

Czekam na ciąg dalszy Razz